پیانیستی که دست هایش را از دست داد
حتما اسم سری مسابقات المپیک را شنیده اید. مهم ترین مسابقات ورزشی در جهان. که بردن حتی یک مدال از این مسابقات برای ورزشکاران افتخار بزرگی حساب میشود.
سال ۶۴ در کرمان دختری متولد شد که سال ها بعد اولین زنی شد که در تاریخ ورزش ایران موفق به کسب مدال طلا در سطح بازی‌های جهانی المپیک و پارالمپیک شده است.
اسمش زهرا است. چهارمین فرزند خانواده، از دوران مدرسه به رشته های رزمی علاقه داشت و از ۱۲ سالگی رفت سراغ ورزش تکواندو.
تا ۱۸ سالگی در این رشته درخشید به طوری که خیلی زود به کمربند مشکی رسید و به تیم منتخب استان نیز دعوت شد. آینده درخشانش در این رشته تضمین شده بود.
هممه چیز خوب پیش میرفت. در دانشگاه جیرفت پذیرفته شده بود. یک ورزشکار حرفه با آینده روشن بود.
اما در یک روز شوم زمانی که از دانشگاه به خانه بر میگشت. دچار سانحه رانندگی شد. و بر اثر تصادف اتوبوس قطع نخا شد.
این تصادف زندگی زهرا را از این رو به آن رو کرد.
خودش در این باره میگفت: تکواندو ورزشیست که بیشتر با پاها سر و کار دارد و از دست دادنشان مثل از دست دادن دست‌ها برای یک پیانیست است.
نه تنها از دانشگاه و تحصیل جا ماند بلکه مجبور به ترک ورزش تکواندو شد.
ضربه اساسی که هرکسی را میتوانست سال ها به ورطه افسردگی بکشاند. خانم رییس چند لحظه خودتان را جای زهرا بگذارید.
آینده روشنش درست در یک روز به آتش کشیده شد…
زهرا تا دو سال بعد از این تصادف درگیر برگشتن به زندگی بود. خدا در این تصادف به او فرصت دوباره داده بود که بتواند به زندگی ادامه دهد.
بعد از این دو سال در بیست و یک سالگی تصمیم گرفت به دنیای ورزش برگردد. علاقه داشت که به یک رشته از ورزش های گروهی برود اما امکانات ورزش گروهی برای معلولین در شهر کرمان کم تر از آنی بود که زهرا بتواند به یک رشته از ورزش های گروهی برود.
هر کدام از ما اگر در این زمان جای زهرا بودیم شاید با گذشت ۱۰ سال هم نمیتوانستیم مثل او دوباره به زندگی و ورزش برگردیم.
حقیقتا زهرا نعمتی یک خانم پرجرات بوده.
زمانی که آینده درخشان در تکواندو از بین رفت، زمانی که تحصیل را از دست داد، زمانی که نتوانست برای برگشت به دنیای ورزش به یک ورزش گروهی برود.
شاید اگر این اتفاقات برای هر دختر دیگری میافتاد دیگر نمیتوانست به زندگی ادامه دهد.
اما زمانی که زهرا نتوانست در یک ورزش گروهی شانسش را امتحان کند به سراغ رشته تیراندازی با تیر و کمان رفت.
فقط در طول ۶ ماه از شروع این رشته توانست به مقام سوم کشوری برسد.
دختری که کمتر از ۳ سال قبل آینده اش نابود شده حساب میشد حالا روی سکوی قهرمانی بود.
با این عملکر بی نظیر سریع به تیم ملی دعوت شد و سال ۱۳۸۸ در مسابقات پاراآسیایی گوانگجو به مدال برنز رسید. یکسال بعد هم در مسابقات جهانی چک علاوه بر طلا رکورد رشته را هم جا به جا کرد.
سال ۹۱ با رهام شهابی پور زندگی مشترکش را شروع کرد. اما به فاصله چند سال با ممنوع الخروج شدن از سمت همسرش برای رسیدن به مسابقات پارا المپیک ریو ۲۰۱۶ این ازدواج به طلاق رسید.
باز هم ضربه دیگری که زهرا توانست از آن هم جان سالم به در ببرد و مسیرش را رو به سوی مدال طلای پاراالمپیک ادامه دهد.
خیلی وقت ها پیش می‌آید که انگیزه را برای ادامه از دست می‌دهم؛ به خاطر سختی‌های کار، ناملایمت‌ها، نبود امکانات و شاید بی مهری‌ها.
هم اکنون زهرا نعمتی رتبه‌ی نهم جهانی در رشته‌ی خود را داراست و افتخارات زیادی برای ایران و مردمش به ارمغان آورده است.
حتی پیشنهاد جمهوری آذربایجان مبنی بر دریافت ۳۰۰ هزار دلار، یک خانه، یک خودرو، حقوق مادام‌العمر ماهیانه پنج هزار دلار و شهروندی آن کشور را رد کرد و گفت پرچم ایران را ترجیح می‌دهد.
زهرا اولین زن ایرانی بود که موفق به کسب مدال طلا در سطح بازی‌های جهانی المپیک و پارالمپیک شده است.
خانم رییس اگر شما مسیر زهرا نعمتی را طی میکردید، با این جرات و قدرت ادامه میدادید؟
